Рэтраспектыва лепшых кінастужак да 120-годдзя японская кінакампаніі «Сёціку» пройдзе на XXII Мінскам міжнародным кінафестывалі «Лістапад». Сярод карцін, якія пакажуць у беларускай сталіцы, шэдэўры такіх вызнаных майстроў, як Акіра Курасава, Ясудзіра Адзу, Сёхэй Імамура, Кэндзі Мідзагуці і іншых. Прадставіць ленты гісторык кіно Макіка Камія, якая раскажа аб саміх фільмах і аб тым, як невялікая кампанія вырасла ў адну з найбунейшых японскіх кінастудый. Рэтраспектыва праводзіцца пры ўдзеле амбасады Японіі ў Беларусі і Японскага фонду.

Сем карцін, якія прадстаўляюць розныя жанры і школы, вайшлі ў праграму «Да 120-годдзя кампаніі «Сёціку». Шэдэўры японскага кіно». Літаратурнай асновай фільма «Ідыёт» Акіры Курасавы паслужыў аднаіменны раман Ф. М. Дастаеўскага. Творы класіка рускай літаратуры заўсёды былі блізкія жыхарам Краіны ўзыходзячага сонца. Курасава пераносіць дзеянне рамана ў сучасную яму Японію, паказвая ўніверсальнасць канфлікту і актуальнасць сюжету «Ідыёта».

«Гісторыя Хаціка» – японскі фільм 1987 года, які расказвае ўжо шырока вядомую гісторыю сабакі пароды акіта-іну, які шмат гадоў пасля смерці хазяіна працягваў кожны дзень чакаць яго на вакзале. Менавіта гэта карціна Сэйдзіра Каямы паслужыла асновай для амерыканскай кінастужкі 2009 года – «Хаціка самы верны сябра».

Фільм «Крэпасць з пяску» Ёсітара Намуры – гэта і захапляючая дэтэктыўная гісторыя, і псіхалагічны трылер, і нават ў нейкай ступені роуд-муві. Двое паліцэйскіх адпраўляюцца праз паўкраіны ў акругу Акіта, расследуючы забойства. Намура, якога вызнаюць адным з вядучых рэжысёраў Японіі 20-га стагоддзя, атрымаў за фільм Спецыяльны дыплом на Маскоўскім МКФ.

Карціна «Жоўты платочак шчасця» Ёдзі Амады – гэта гісторыя яшчэ аднаго падарожжа, але на гэты раз не паліцэйскіх, а былога злачынца. Выпушчаны на волю забойца, спрабуючы вярнуцца да жонкі, просіцца ў спадарожнікі да хлопца і дзяўчыны , якія нічога не ведаюць пра яго мінулае. Гэты фільм атрымаў узнагароды на шматлікіх азіяцкіх кінафестывалях, а ў 2008 годзе выйшаў яго амерыканскі рэмейк з Эдзі Рэдмайнам ў галоўнай ролі.

«Такійскае змярканне» – стужка выбітнага рэжысёра Ясудзіра Одзу. У нядаўна апублікаваным Пусанским інстытутам кіно спісе ста лепшых азіяцкіх рэжысёраў яго імя займае першы радок. Гэтая карціна, адна з апошніх у кар’еры Одзу, даследуе праблемы, якія больш за ўсё хвалявалі рэжысёра – узаемаадносіны бацькоў і дзяцей, адзінота, крах надзей і спробы наладзіць сямейныя адносіны.
“Утамара і пяць яго жанчын” Кэндзі Мідзагуці з’яўляецца мінімалістычнай і вытанчанай гісторыяй прыгажосці і страсці. Мастак Утамара шукае натхненне ў бардэлях Токіа, а яго мадэлямі часта выступаюць куртызанкі. Але пошукі гармоніі ў свеце выдатных гейш могуць прывесці да непрыемнасцяў. Кэндзі Мідзагуці – адзін з галоўных рэжысёраў японскага кінематографа, удзельнік і ўладальнік узнагарод найбуйнейшых міжнародных кінафестываляў, такіх, як кінафестывалі ў Венецыі і Канах.

Зусім іншай паўстае перад намі Японія ў карціне Сёхэя Імамуры “Мне помста і аз аддам”. Аўтар прэпаруе лёс галоўнага героя – бязлітаснага забойцы і сэрцаеда Івао, каб убачыць, што нянавісць можа прачнуцца ў любым чалавеку. Карціны Імамуры не раз атрымлівалі ўзнагароды Канскага кінафестывалю, удзельнічалі ў кінафестывалях у Венецыі і Берліне.

«Важна адзначыць, што ўсе фільмы будуць дэманстравацца выключна на кінастужцы 35 мм, гэта значыць у іх першапачатковым якасці. Убачыць класічнае кіно ў такім фармаце зараз амаль недазваляльная раскоша. Таму гэта ледзь ці не адзіны шанец атрымаць асалоду ад геніяльных твораў мінулага, якія максімальна дакладна адпавядаюць аўтарскаму бачанню. Абавязаныя мы гэтай рэтраспектывай кампаніі JTI – нашаму нязменнаму партнёру, які падзяляе любоў да пераборлівага японскага мастацтва”, – каментуе дырэктар праграм ігравога кіно Ігар Сукманаў.

Кампанія “Сёціку” была заснавана ў 1895 годзе. Першапачаткова яна займалася пастаноўкамі тэатра кабукі, з 1920 года выпускае фільмы, а ў дадзены момант займаецца таксама вытворчасцю і пракатам анімэ. Кампанія супрацоўнічала як з класікамі японскага кінематографа, так і з незалежнымі рэжысёрамі, сярод якіх Такасі Мііке, Такешы Кітана і іншыя.