Кампанія «АРТ Карпарэйшн» выпускае ў беларускі пракат адзін з найважнейшых фільмаў у гісторыі кіно — «На апошнім дыханні» Жан-Люка Гадара, крымінальную драму з Жан-Полем Бельмандо. Дэманстравацца будзе 4К-рэстаўрацыя, падрыхтаваная да леташняга 60-гадовага юбілею фільма. Усе сеансы прайдуць на французскай мове з рускімі субтытрамі.

«На апошнім дыханні» — поўнаметражны дэбют Жан-Люка Гадара, які стаў маніфестам французскай новай хвалі і адным з ключавых твораў кінамастацтва. Гадар літаральна перапісаў правілы кіно за кошт ірванага мантажу, злому “чацвёртай сцяны”, алюзій на нуар і шматлікіх адсылак і цытат. Але фільм не проста падручнік па наватарскім кінамовы, але натхняе гімн жыцця, юнацтва і свабодзе. Ручная камера легендарнага аператара Рауля Кутара ідэальна ўхапіла атмасферу парыжскіх вуліц і кватэр, дзе імкліва развіваецца гісторыя кахання і здрады. Галоўныя ролі згулялі Жан-Поль Бельмандо, якому фільм прынёс сусветную славу, і Джын Сіберг, адна з абразоў новай хвалі, а над сцэнаром працавалі Франсуа Труфо і Клод Шаброль. «На апошнім дыханні» — непаўторны і нестарэючы шэдэўр, які стаў спачатку рэвалюцыяй, а адразу за гэтым класікай. Нават праз 60 гадоў ён дзівіць сваёй дзёрзкасцю, а ўбачыць яго абавязаны кожны прыхільнік кінематографа.

Сінопсіс: 

Мішэль Пуакар, дробны жулік і прыхільнік Хамфры Богарта, зганяе машыну і забівае паліцэйскага, які яго пераследуе. Вярнуўшыся ў Парыж, ён аднаўляе адносіны з Патрысіяй, амерыканскай студэнткай-журналісткай, якая зачаравана яго бязвежавасцю і саманадзейнасцю. Яны праводзяць дні, крадучы машыны, займаючыся любоўю і размаўляючы пра ўсё на свеце. Іх мэта – назапасіць грошай і ўцячы ў Італію. Але на след Мішэля нападае паліцыя…

Пра праект: 

Сюжэт «На апошнім дыханні» заснаваны на газетнай нататцы пра рэальнае злачынства, здзейсненае Мішэлем Парталем у 1952 годзе. Франсуа Труфо і Клод Шаброль, вядомыя крытыкі часопіса Cahiers du Cinéma і пачаткоўцы-кінематаграфісты, разам стварылі папярэднюю версію сцэнара. Аднак яны закінулі ідэю, пакуль да праекту не падключыўся Жан-Люк Годар, яшчэ адзін выхадзец з Cahiers, які тады распрацоўваў іншы праект, але стаміўся ад яго. У 1959 годзе трыа атрымала абмежаванае фінансаванне: Труфо і Шаброль ужо праславіліся фільмамі «400 удараў» і «Прыгажун Серж», таму маглі настойваць на кандыдатуры Гадара ў якасці рэжысёра. Выканаўца галоўнай ролі Жан-Поль Бельмандо быў практычна невядомы ў той час, таму для камерцыйнай прывабнасці праекта яму ў пару была абраная пачатковая зорка Галівуду Джын Сіберг. Гадар насыціў сцэнар шматлікімі культурнымі і кінематаграфічнымі адсылкамі, а некаторыя сцэны складаў непасрэдна перад пачаткам здымачнага дня, пры гэтым дазволіўшы акцёрам актыўна імправізаваць. Ён задумаў здымаць фільм у рэпартажным стылі: на лакацыях, пры натуральным асвятленні і ручной камерай. Усё гэта толькі ўзмацніла ўражанне натуральнасці і непасрэднасці, а дынамікі дадало актыўнае выкарыстанне мантажнага прыёму jump cut. Нягледзячы на тое што Бельмандо і Сіберг не верылі ў поспех фільма, ён быў імклівым і каласальным. «На апошнім дыханні» карыстаўся велізарнай папулярнасцю ў гледачоў, крытыкі пісалі яму оды, а Годар ганараваўся прыза за рэжысуру на Берлінскім кінафестывалі. З тых часоў фільм пастаянна ўваходзіць у разнастайныя спісы лепшых, з’яўляецца адным з краевугольных камянёў кінаўтварэння і застаецца ўплывовым феноменам культуры наогул.

Пра рэстаўрацыю:

У 2020 годзе была завершана новая 4К-рэстаўрацыя фільма, за якую адказвалі кампанія STUDIOCANAL, французскі Нацыянальны цэнтр кінематаграфіі і анімацыі і лабараторыя L’image Retrouvée. За аснову быў узяты арыгінальны негатыў, які складаецца з двух відаў плёнкі: Gevaert Belgium і Ilford Panchromatic. Розніца ў іх тэкстуры — адна з асаблівасцяў «На апошнім дыханні», і гэта важна было захаваць у працэсе рэстаўрацыі. Для каліброўкі малюнка выкарыстоўвалі адрэстаўраваную копію 2009 года, падрыхтаваную пад кантролем Рауля Кутара. Рэстаўрацыі таксама падвергнулася і гукавая дарожка. Новая 4К-копія створана з вялікай павагай да творчай задумы стваральнікаў і заклікана падарыць сучасным гледачам магчымасць атрымаць асалоду ад шэдэўрам Гадара ў фармаце і якасці, максімальна набліжаным да арыгінальнага.